Ha pólski kral na wójnu ćehnješe

2. Zo dyrbi wachować nowoh hrodu,
noweho hrodu a młodej’ panje,
młodeje panje a drobnych dźěći.

3. Pachoł tam po dworje chodźeše,
swoje te włóski sej rozčes’waše,
młoda pań z woknom won hladaše.

4. Poča joh k sebi nutř wabići:
»Njej’ tebi zyma abo chce so ći pić,
móžeš so ke mni nutř wohrěć hić.«

5. »Mi nic njej’ zyma, mi njecha so pić,
||: k tebi nutř njesměm so wohrěć hić. :||

6. Ja dźě so boju toh šerjenja,
||: młodeho panika swarjenja.« :||

7. »Njeboj so, njeboj so šerjenja,
||: młodeho panika swarjenja. :||

8. To chcu ja derje wšo zamołwić,
tebje chcu bjez winy postajić.«
Pachoł pak swěrny bě słužownik.

9. Pólski kral z wójny dom ćehnješe,
||: Młoda pań napřećiwo běžeše. :||

10. »Ale ty luby, młody panje mój,
ja mam ći skóržbu tu skoržići
na twojoh wosmeho pachoła.

11. Na twojoh swěrneho słužownika,
kajki je tola wón pičk a hračk,
kajki je njerodny přečinik.

12. Prěnju tu nócku je pił a hrał,
druhu tu nócku je spěwał, rejwał,
třeću tu nócku chcył z panju spać.«

13. Panik tón nahle so rozhněwa,
wućeže z nóžnjow swój swětły mječ,
chcyše přec pachołej hłójčku ćeć.

14. »Wuzwol sej smjerć ty nětk, kajkuž sam chceš:
Chceš-li być z mječikom zarubany,
chceš-li być z konikom zarajtwany?«

15. »Z rozumom, z rozumom paniko mój,
mój chcemoj pachołej konika dać,
njech wšak wón rajtuje w cuzy kraj.

16. Hdyž pachoł z dwora won ćehnješe,
woběmaj dobru nóc zawdawaše
a sebi takle tež praješe:

17. »Dobru nóc, dobru nóc, paniko mój!
Twoja je młoda pań jara falšna,
při swojej falšnosći wulka kurwa.

18. Dobru nóc, dobru nóc, pani moja!
Zo pana falšnje sy wobełhała,
hdyž pak to nihdy ničo wěrne njej’.

19. Hač jenož komu tak zlě so dźe,
||: kaž so mi, Božo mój, na swěće dźe? :||

20. Njech ja tu pohladam, hdźež ja chcu,
njech ja tu pohladam tam abo tu,
wšudźe ja widźu tón luty falš.

21. Njech so ja wobroću, hdźež ja chcu,
njech so ja wobroću tam abo tu,
wšudźe sym stajnje ja lutki sam.

22. Štó pak ma lěpje so na swěće,
štož jenož frejne to pacholo,
wšudźe ći ludźo joh witaja.«