1. Haj hdyž ja ranko domoj dźěch
přez jedyn zel’ny hajk,
haj da mje zetka holičo,
kiž něhdy moje bě.

2. Haj wone so mje wopraša:
»Hdźe sy mój luby był?
»Haj dźe sy ty, mój luby, był,
zo ke mni njepřińdźeš?«

3. »Haj ja sym dźensa druhdźe był
ze mojim towaršom,
haj ja b’du zaso k tebi přińć
na blišu njedźelku.

4. Haj hejzo njeb’du na blišu,
da tola na dalšu,
haj hejzo njeb’du na dalšu,
da mału kermušku.

5. Haj hejzo njeb’du na małku,
da tola na wulku,
haj hejzo njeb’du na wulku,
da tola za lětko.«

6. »Haj hejzo njechaš prjedy přińć,
potom tež njetrjebaš,
haj hdźež sy himbjer zwotnošał,
tam donjes popjer tež!«